แร็ค
ลานนา สำรวจงานการตามประสาคนชอบเที่ยวเห็นงานทั้งหลายของลำปางที่ผ่านมา
น่าเสียดายที่คล้ายโยนก้อนกรวดลงไปในลำธารกว้าง จัดแล้วก็ผ่านไป ไม่มีมรรค มีผล
ไม่สามารถสร้างบรรยากาศการมีส่วนร่วมของผู้คนได้
ฤดูหนาวผ่านไปกับความแปรปรวนของอากาศ
ฤดูท่องเที่ยวสัมผัสไอหมอกเมืองเหนือกำลังจะพ้นผ่าน
การท่องเที่ยวช่วงหน้าร้อนก้าวเข้ามาแทนที่ กับสารพัดวันหยุดทั้งวันหยุดปีใหม่ไทย
สงกรานต์ที่ต่างเดินทางท่องเที่ยว กับวันปิดเทอมของลูกหลาน จึงไม่แปลกที่การท่องเที่ยวจะบูมอีกระลอก
จากนี้ก็ขึ้นอยู่กับแต่ละจังหวัดที่จะบูมการท่องเที่ยวในแต่ล่ะเทศกาลอย่างไร จะงัดกลยุทธ์ไหนมาใช้ในการดึงดูดนักท่องเที่ยวให้มาโปรยเม็ดเงินเพื่อกระตุ้นการจับจ่ายใช้สอยในพื้นที่ลำปาง เมืองไม่เล็กแต่ที่ผ่านมากลับเป็นแค่เมืองผ่านในสายตานักท่องเที่ยว ทั้งที่ลำปางมีทั้งสมาคมท่องเที่ยวนครลำปาง สมาคมสหพันธ์ท่องเที่ยวภาคเหนือจังหวัดลำปาง รวมถึงหน่วยงานของรัฐอย่างท่องเที่ยวและกีฬาจังหวัดลำปาง ที่มีนัยในการทำงานต่างมีเป้าหมายเพื่อส่งเสริมการท่องเที่ยวจังหวัดลำปางทั้งสิ้น
แน่นอนว่าบุคคลากรทั้งหลายที่เกี่ยวข้องทั้งทางตรงและทางอ้อมต่างล้วนแล้วแต่ตั้งใจให้จังหวัดลำปางของเราเป็นแหล่งท่องเที่ยว
ยิ่งปี 2557 ผู้ว่าราชการจังหวัดลำปาง ประกาศธีม “แอ่วลำปาง ม่วนแต้หนา” เพื่อให้ปีนี้เป็นปีทองแห่งการท่องเที่ยว รับปีม้าทองสำหรับลำปางเมืองรถม้า
เริ่มต้นปีด้วยงาน เทิดพระเกียรติ
"วีรกษัตริย์นักรบไทย" ในงานสมเด็จพระนเรศวรมหาราช 18 - 20 มกราคม
2557 จัดแสดง แสง สี เสียง ยุทธหัตถีสมเด็จพระนเรศวรมหาราช
โชว์ขบวนแห่ช้างแบบล้านนาเทิดพระเกียรติ
พิธีบวงสรวงพระบรมราชานุสาวรีย์สมเด็จพระนเรศวรมหาราช
รำลึกถึงพระเกียรติคุณวีรกษัตริย์นักรบไทย
งานดีมีคุณค่าแต่เริ่มประชาสัมพันธ์งานราวๆวันที่สิบกว่าของเดือนมกราคม
ตามมาด้วยวันแห่งความรัก
ที่ปกติแล้วจังหวัดลำปางจะมีงานแต่งงานบนหลังช้าง
แต่หลังๆไม่รู้ว่าเป็นเพราะได้รับความสนใจน้อยจึงมีคู่รักมาสมัครร่วมงานน้อยจนถึงขั้นต้องร้างลาเลิกจัด
เปลี่ยนรูปแบบเป็น คชบาลสานรัก
ถ่ายภาพคู่รักแบบ Pre-wedding ในราคาเบาๆ แต่งานนี้ก็ชนตู้ม...กับ เทศกาลวันแห่งความรัก
แต่งงานบนรถม้า ที่งานนี้โปรยงานอลังการมีคู่รัก 40 คู่
แต่พอถึงวันจริงมีคู่รักมาน้อยทั้งที่มีคู่รักจูงมือไปจดทะเบียนแต่งงานเกือบร้อยคน
มาช่วงปลายเดือนกุมภาพันธ์
ก่อนที่อากาศหนาวจะลาจาก ส่งท้ายด้วย งานเทศกาลดอกเสี้ยวบาน แห่งบ้านป่าเหมี้ยง
ปีนี้เป็นการจัดงานครั้งที่ 13
ที่น่าจะอยู่ตัวในเรื่องการกระบวนการจัดงานเพราะออกตัวมา 13 ครั้งแล้ว
มาปีนี้จัดช่วงเวลาเดียวกับที่ลำปางเปิดตัว แอ่วขุนตาล ม่วนแต้หนา ที่ปล่อยขบวนแรกวันที่
22 กุมภาพันธ์นี้ แต่ใช้เวลาการบอกกล่าวเชิญชวนคนชอบเที่ยวน้อยมากนัยว่าจะให้คนรู้ได้เอง
ของดีลำปางมีเยอะ งานดีมีคุณค่าของลำปางมีแยะ แต่การร่วมมือ การวางแผนงานดูจะ “ไม่เพียงพอ” ที่จัดตีฆ้องร้องป่าวให้แขกบ้านแขกเมือง เพื่อนบ้านใกล้เรือนเคียงมาแวะเวียนเที่ยวลำปางได้ตามเป้าหมายที่ต้องการ อย่าคาดหวังถึงเพื่อนบ้านจังหวัดใกล้เคียงเลย ลำพังพี่น้องลำปาง 13 อำเภอยังไม่รู้เลยว่าลำปางบ้านเขาจัดงานอะไรไปบ้าง เพราะแต่ละงานดุจดั่งจัดให้คนในเมืองดู รู้แค่คนเมืองก็พอ
หลายครั้งการจัดงานของลำปางจึงเป็นเหมือนการเอนเตอร์เทนคนจัดงานกันเองที่เกณฑ์หน่วยงานราชการที่
“ต้อง”มาอย่างเสียไม่ได้ แล้วอย่างนี้จะหวังให้คนต่างถิ่นมาเที่ยวลำปาง
คงต้องคิดให้นาน ทำให้ดี
แต่หากงบประมาณมีน้อย
การวางแผนการทำงานที่ดี ขอความอนุเคราะห์แต่เนิ่นๆไม่ใช่ขอวันนี้อีก 3 วันจะเอา
แบบนี้ก็ไม่ต่างจากการบีบบังคับ งานที่ออกมาจึงเสร็จแบบฉาบฉวย ไม่ต่างจาก จัดงานผักชีโรยหน้า
จะโรยหน้ากันอีกกี่ปี จะปาร์ตี้แบบนี้อีกกี่หน มีใครจะให้คำตอบได้
(หนังสือพิมพ์ลานนาโพสต์ฉบับที่ 966 ประจำวันที่ 21-27 กุมภาพันธ์ 2557)
