ในวงสนทนาหลายโอกาส มักได้ยินบทสนทนาที่กล่าวถึงโอกาสและความหวังของการพัฒนาท่องเที่ยวลำปาง
จากองค์กรภาคเอกชน ตอนนี้ดูเหมือนจะเริ่มริบหรี่ ไม่มีที่พึ่ง
เพราะข่าวจากคนวงในวงนอกรู้กันดีกว่า กลุ่มคนทำงานท่องเที่ยวที่รวมกันเป็นกลุ่มก้อน
ในรูปของสมาคมสมาพันธ์ต่างๆ
ก็มักจะมีกิจกรรมส่งเสริมการตลาดเพื่อการท่องเที่ยวกันต่อเนื่อง
แต่เรื่องที่น่าเศร้าของลำปางคือ คนที่เป็นหัวขบวนส่วนหนึ่งไม่ขยับเขยื้อน
เพราะนอกจากจะเก่งพูด ไม่เก่งทำ แล้วยังสร้างภาพ ทำเป็นไปออกงานถ่ายรูปเก่งกว่าการขายงาน
หรือทำโปรเจกต์ที่สร้างรายได้ท่องเที่ยวเข้าลำปางอย่างจริงจัง
ตอนนี้มีเพียงบริษัทนำเที่ยวไม่กี่เจ้าในลำปางที่ทำทัวร์พานักท่องเที่ยวเข้ามาเยือนลำปาง
จุดขายมีมาก แต่คนขายมีน้อย
ผู้ประกอบการที่อยู่ในสถานะของผู้ให้บริการจึงต้องพึ่งช่องทางเดิมๆ
หรืออาจจะมีเพิ่มเติมสื่อออนไลน์ มาเพื่อขายตัวเอง โปรโมทตัวเอง
มากกว่ารอหน่วยงานสมาคมฯที่เกี่ยวข้อง จะสร้างฐานการเชื่อมโยงตลาดให้
มีคนจากองค์กรท่องเที่ยวระดับประเทศหลายคนวิพากษ์วิจารณ์ว่าลำปางขาดผู้นำทางการท่องเที่ยวที่เข้มแข็ง
และไม่ใช่ตัวจริงมาบริหารงานท่องเที่ยวรูปขององค์กร
งานนี้คงร้อนถึงหลายคนที่ไม่มีส่วนร่วมในเชิงสร้างสรรค์
และการสร้างตลาดท่องเที่ยวเชื่อมโยงกับจังหวัดอื่นอย่างจริงจัง
ส่วนหนึ่งมัวทะเลาะกันเองเรื่องตำแหน่ง
และผลประโยชน์ที่จัดงานเลี้ยงขายเหล้าเบียร์
มากกว่าการขายเชิงสร้างสรรค์ให้คนมาเที่ยวลำปาง แต่กลับเป็นงานมหกรรม
ขายเหล่าเบียร์ สร้างภาพลักษณ์ให้งานท่องเที่ยวลำปางเป็นงานน้ำเมาไปเสีย
สิ่งที่ต้องทบทวนหากมีการเลือกผู้นำ
คือคนในวงการท่องเที่ยวต้องเลือกผู้นี่ทำงานจริง ทำงานท่องเที่ยวตัวจริงเสียงจริงมาเป็นหัวขบวน
การท่องเที่ยวลำปางจึงจะก้าวไปให้สอดคล้องกับการสร้างบ้านแปงเมือง และนโยบายของ
ททท. เที่ยวไทย เก๋ไก๋ หรือแม้แต่ ลำปางปลายทางฝันอะไรตามให้เกิดโปรแกรมทัวร์ลำปาง
ที่มีเม็ดเงินจริงมากกว่า ตัวเลขลอยๆ
ลำปางเหนื่อยหนา...หากยังไม่มีใครนำให้หมุนตามโลกที่เปลี่ยนแปลง ท่องเที่ยวลำปางอืดอาดไปตามกาลเวลา
(หนังสือพิมพ์ลานนาโพสต์ฉบับที่ 1218 วันที่ 22 - 28 กุมภาพันธ์ 2562)
0 ความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น