วันศุกร์ที่ 13 ธันวาคม พ.ศ. 2562

เงียบเหงา วังเวง ไร้อนาคต สามสิบปีไม่มีเปลี่ยน เซรามิคแฟร์

จำนวนผู้เข้าชม เว็บเคาน์เตอร์

ล้ายขอแค่ได้จัดงานให้พ้นๆไปแต่ละปี เพราะจัดกันมาจนเป็นประเพณีแล้ว ถึงปีก็ถูลู่ถูกังกันไป ไม่ต้องคิดทบทวน ประเมินผลการทำงานที่ผ่านมา เปลี่ยนแปลงแก้ไขอะไร งานเซรามิคแฟร์จึงเรียวลงตามกาลเวลา วังเวง เงียบเหงาไปตามกาลเวลา

ปีนี้ เซรามิคแฟร์ ใช้สถานที่ไทวัสดุ ใกล้ๆหลักกิโลเมตรยักษ์ อยู่กลางเมือง ผู้คน รถราขวักไขว่ แต่งานเงียบราวป่าช้า มีเต็นท์ 3 หลัง เซรามิควางอยู่ เต็นท์ครึ่ง ที่เหลือเป็นพื้นที่นิทรรศการของสถาบันการศึกษา กับสินค้าโอทอป ขณะที่กรรมการจัดงานยืนยันว่า จำนวนร้านค้าเท่าเดิม โรงงานเซรามิคมาร่วมเหมือนเดิม

คิดถึงลำปาง ไม่เพียงคิดถึงคำว่า “ลำปางหนาวมาก” เท่านั้น หากผู้คนยังคิดถึง “ลำปางเมืองเซรามิค”อีกด้วย ด้วยลำปางเป็นต้นกระแสธารของเซรามิค เป็นแหล่งผลิตเซรามิคชั้นเลิศ ทุกปีมีงานเซรามิคแฟร์ เป็นสัมภเวสีเซรามิคแฟร์ ที่เร่ร่อนไปเรื่อยๆ

ปีนี้จัดเป็นปีที่ 32 เกือบจะต้องเอา 32 หาร เพราะไม่เคยมีสถานที่จัดงานเป็นของตัวเอง ไม่เคยมีภาพจำในใจคนว่าถึงปีจะต้องไปงานเซรามิคแฟร์ที่นี่ หรือที่ไหน ในขณะที่ศูนย์เซรามิค ทุ่มโถมกันเข้าไป 200 ล้าน แต่ปล่อยร้าง ปล่อยเซรามิคเคว้งคว้างกันมาทุกปี

คนต่างถิ่นพูดถึงลำปาง เขาอาจคิดถึง รถม้า แม่เมาะ และแน่นอนแม่เมาะนั้นให้ภาพลบสำหรับคนที่ใส่ใจในเรื่องสิ่งแวดล้อม การสร้างปัญหาให้กับชาวบ้านในอดีต แต่เซรามิคก็ไม่ได้มีภาพชัดถึงขนาดจะ “คิดถึงเซรามิกต้องลำปาง”

เพราะลำปางไม่ได้มีเพียงเซรามิคท้องถิ่น หากแต่ยังมีเซรามิคต่างถิ่น ที่คุณภาพไม่เท่าเซรามิคเนื้อแท้ลำปาง คำถามสำคัญก็คือ เราจะรักษาความภาคภูมิใจของคนพื้นถิ่นเจ้าของเซรามิค และให้คนต่างถิ่นได้สัมผัสคุณภาพเซรามิคลำปาง ที่มีความโดดเด่นเฉพาะตัวได้อย่างไร

พูดให้เข้าใจง่าย คือ ถ้าต้องการเซรามิคลำปาง จะต้องมาลำปาง ไม่ใช่เซรามิคราคาถูก สองข้างทางที่จะหาซื้อที่ไหนก็ได้

นอกจากนั้น ยังต้องสร้างอัตลักษณ์เซรามิคให้สะท้อนความเป็นลำปาง ที่มีหลายมิติ เช่น การมีอยู่ของพิพิธภัณฑ์เซรามิคธนบดี บอกเล่าเส้นทางประวัติศาสตร์ชามตราไก่ โดยการลงทุนของภาคเอกชน เอาท์เลท และกิจการค้าเซรามิค ของบริษัทอินทราเซรามิค ซึ่งจัดการบริหารให้มีชามตราไก่ขนาดยักษ์ มีสิ่งก่อสร้างด้วยเซรามิค เป็นแลนด์มาร์คหนึ่งของลำปาง

ในภาคราชการ อาจมีหมู่บ้านเซรามิค ที่บริหารจัดการโดยท้องถิ่น แสดงวิถีชีวิตชาวบ้าน และการผลิตเซรามิคแบบดั้งเดิม

เป็นหมู่บ้านเซรามิค ที่รวมทุกสิ่งที่เป็นวิถีชีวิตของผู้คนที่เกี่ยวข้อง เป็นทั้งนิทรรศการกลางแจ้ง เป็นที่จำหน่ายเซรามิคคุณภาพท้องถิ่น

แปลว่า จะต้องมองในระยะยาว และเริ่มปูทางไปสู่ความเป็นเมืองเซรามิคที่ยั่งยืน มิใช่เพียงการแจกชามตราไก่ แล้วคิดว่าจะสร้างความประทับใจให้กับผู้มาเยือน

และจะต้องประสานเป็นหนึ่งเดียวระหว่างภาครัฐและเอกชน 

ท่านผู้ว่าราชการจังหวัดลำปาง ณรงค์ศักดิ์ โอสถธนากร ที่มีต้นทุนทางสังคมสูงอย่างยิ่ง จะคิดอ่าน

ปฏิวัติงานเซรามิคแฟร์ ให้ผู้คนได้ระลึกถึงท่าน เมื่อพ้นวาระไปหรือไม่
ในแต่ละปี ลำปางมีงานเซรามิคแฟร์ ซึ่งถือเป็นงานอันเป็นหน้าเป็นตาของคนลำปาง แต่งานเซรามิคแฟร์ในแต่ละปี ก็อาจมีเรื่องของการขาย การสร้างรายได้เป็นเป้าหมายนำ ลองคิดนอกกรอบ หากเรามีเซรามิคแฟร์ทั้งปี โดยมีรูปแบบ วิธีการนำเสนอ หมุนเวียนเปลี่ยนไป ไม่ให้เกิดความจำเจ
โซนจัดแสดงการผลิตเซรามิค การให้ความรู้เรื่องเซรามิค การขาย การจัดให้ผู้ผลิตมาพบกับผู้ค้า อันเป็นส่วนต่อขยายจากแนวคิดหมู่บ้านเซรามิคที่ผมพูดไว้ในตอนต้น มีการสร้างแลนด์มาร์คเซรามิคให้เป็นที่จดจำ และสร้างแรงจูงใจ ให้คนปรารถนาที่จะมาเยือน มาถ่ายภาพ ณ จุดที่อาจเรียกว่าใจกลางมหานครแห่งเซรามิคสักครั้ง และเอาให้แน่นอนว่าถ้าจะมางานเซรามิค จะต้องไปที่ไหน
ความฝันนี้เป็นจริงได้ไม่ยาก ขอแค่ให้คนคิดถึงลำปาง เอาจริงเอาจัง และเริ่มลงมือเสียวันนี้



Share:

0 ความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น

18 ปี ลานนาโพสต์

โครงการปั้นดาว

โครงการปั้นดาว
ขับเคลื่อนโดย Blogger.

จำนวนการดูหน้าเว็บรวม

สถิติการเข้าชมเว็บไซต์