งานหลวง เวียงละกอน ได้ก็ดี ไม่มีก็ได้

จำนวนผู้เข้าชม

งานหลวงเวียงละกอน ย้อนกลับมาอีกปีแล้ว ด้วยสภาพเหมือนเดิม เงียบเชียบ วังเวง เหมือนกลัวคนจะมางาน เช่นนี้การมีงานหรือไม่มีก็ไม่ได้มีความหมายแตกต่างกัน ร้ายกว่านั้นอาการรีบร้อนจัดงานแบบลวกๆ ก็ชวนน่าสงสัยว่าจะเฉียดใกล้ข้อหาตำน้ำพริกละลายแม่น้ำ มีโกงมีกิน มีคอร์รัปชั่นหรือไม่

           

ดูเหมือนว่ามหกรรมปราบการโกงการคอร์รัปชั่นของรัฐบาลทหารที่พร่ำพูดว่าเป็นวาระแห่งชาติ “ต้องจัดการให้ได้” จะเป็นเพียงวิมานในอากาศ  เพราะนับวันการโกงกินโดยเฉพาะงบประมาณการจัดกิจกรรมหลวงดูจะเป็นหน้าขนมเค้กที่ออกาไนซ์ปาดหน้า เอางบประมาณมาละเลง แบ่งกันกินคนลำคำสองคำ อร่อยลิ้นอิ่มท้องกัน โดยไม่สนใจว่าผลของงานจะออกมา “คุ้ม” กับเงินที่ทุ่มลงไปหรือไม่

           

การจัดกิจกรรมเพื่อกระตุ้นเศรษฐกิจ กระตุ้นการท่องเที่ยว เป็นสิ่งที่ภาครัฐควรกระทำเพื่อให้เม็ดเงินได้ลงสู่ท้องถิ่น ยิ่งรายได้จากการท่องเที่ยวนั้นเม็ดเงินจะหมุนลงสู่ท้องถิ่นได้ในหลายมิติไม่ว่าจะเป็นผู้ประกอบการที่พัก โรงแรม ร้านอาหาร และบริการต่างๆ ซึ่งนั่นเป็นหลักการปกติหากกิจกรรมนั้นถูกจัดขึ้นอย่างที่มันควรจะเป็น

           

แล้วอะไรคือการจัดงานอย่างที่ควรจะเป็น

           

การจัดกิจกรรม งาน เพื่อวัตถุประสงค์อะไรก็ตามแต่ ควรจะมีการประชาสัมพันธ์ บอกกล่าวแต่เนิ่นๆ เพื่อให้แขกบ้านแขกเมือง คนต่างถิ่นนักท่องเที่ยวทั้งไทยและเทศได้วางแผนมาเยี่ยมมาเยือน  หรือหากเป็นงานที่เร่งด่วนไม่สามารถจัดแจงแถลงข่าวให้คนบ้านไกลได้รับรู้ แต่อย่างน้อยคนบ้านใกล้ คนในพื้นที่ คนต่างอำเภอในจังหวัดก็ควรจะได้รับรู้  ไม่ใช่จัดงานเพียงแค่ใช้งบประมาณ มีภาพถ่ายแปะในรายการ มีหลักฐานการเบิกจ่ายเงิน  นั่นก็เพียงพอแล้วหรือ

           

ผลลัพธ์ ผลสัมฤทธิ์จะเป็นอย่างไร คงไม่ใช่ประเด็นอีกต่อไป

           

ลำปางเองก็เจอเรื่องแบบนี้อยู่บ่อยครั้ง จนคนลำปางเอือมระอา คนลำปางในหลายอำเภอเพราะการประชาสัมพันธ์ที่ไปไม่ถึง งานหลักล้าน..แต่งบประชาสัมพันธ์หลักหมื่น 

           

ก่อนหน้านี้ประชาสัมพันธ์งานแค่ติดป้ายไวนิลข้างถนนไม่กี่ป้าย แต่มาวันนี้แม้แต่ป้ายไวนิลยังไม่เห็น เห็นก็เพียงอัพขึ้นเพจที่ไม่ใส่ใจจำนวนคนมองเห็น 

           

งานสินค้าดีจากต่างถิ่นต่างแดน ก็ได้งบประมาณหลวงเดินสายออกร้านมาก็หลายครั้ง แต่คนลำปางมากกมายก็ไม่รู้ว่ามีการจัดงาน ซึ่งนั่นย่อมหมายถึงโอกาสการซื้อการขายซึ่งเป็นเป้าประสงค์หลัก

           

งานหลวงเวียงละกอน เมื่อคราวที่จัดเมื่อวันที่ 3-4 ตุลาคม 2557 ที่เป็นที่วิพากษ์วิจารณ์ถึงงบประมาณ 15 ล้านบาท สำหรับการจัดงานเพียง 3 วัน ที่แม้แต่คนในพื้นจัดงานที่อำเภอเกาะคาเองก็ยังไม่รู้ว่ามีงานยิ่งใหญ่อลังการ 

           

นั่นเป็นความจริงที่ปรากฏ และคาดหวังว่าความผิดพลาดในการประชาสัมพันธ์งานในครั้งนั้น จะเป็นบทเรียนให้ปรับปรุงในครั้งต่อไป        

           

แต่มาคราวนี้ มีการกำหนดจัดงานหลวงเวียงละกอนอีกครั้ง ในวันที่ 17-18 กรกฎาคมนี้ ซึ่งนับๆดูแล้วก็มีเวลาประชาสัมพันธ์งานเพียงไม่กี่วันที่จะถึงกำหนดวันจัดงาน  ในขณะที่การประชาสัมพันธ์ให้ผู้คนมาร่วมงานทั้งที่เป็นช่วงวันหยุดยาว แต่ข่าวสารเชิญชวนกลับเงียบเป็นเป่าสาก  ถามใครก็ไม่มีใครรู้ว่ามีงานแบบนี้จัดที่ลำปางด้วยเหรอ

           

แบบนี้ไม่เรียกว่าเสียดายเงิน แล้วจะเรียกว่าอะไรได้

           

หรือต้องการจัดกันเอง เที่ยวกันเอง กินกันเอง หากเป็นเช่นนั้นจริงก็ถือการป้องปราบการคอร์รัปชันก็คงเป็นการปิดตาข้างเดียว

           

เมื่อไหร่จะเลิกจัดงานแบบละลายงบ เมื่อนั้นประเทศไทยคงจะได้พัฒนากันอย่างจริงจังเสียที

(หนังสือพิมพ์ลานนาโพสต์  ฉบับที่ 1087 วันที่ 15 - 21 กรกฎาคม  2559)