จาก “บ้านโบราณ”สู่สะพาน 200 ปี ชวนกันคิด สังคมนิยมค้าน !

จำนวนผู้เข้าชม

การคัดค้าน การเปลี่ยนกรรมสิทธิ์บ้านโบราณ จนนำไปสู่อนาคตการสูญสลายไปของบ้าน จนกระทั่งถึงกรณี ค้านการทุบทิ้ง สร้างใหม่ ของสะพานรัตนโกสินทร์ 200 ปี ข้ามน้ำวัง ระหว่างฝั่งกาดกองต้า และเขตปงสนุก ถนนเจริญประเทศ อาจไม่เหมือนกันเสียทีเดียว แต่อาจมีจุดที่ไม่แตกต่างกันมากนัก คือการคัดค้านที่ไม่ได้คำนึงถึงบริบทของเรื่องราวนั้นๆอย่างรอบด้าน แต่ขอค้านไว้ก่อน

ฟังคำท่านนายกเทศมนตรีนครลำปาง กิตติภูมิ นามวงค์ แล้วก็มีเหตุ มีผล แต่ส่วนหนึ่งต้องยอมรับว่า ปัญหาการสื่อสารอย่างครบถ้วน รอบด้าน และทั่วถึง ของเทศบาล ก็เป็นเรื่องทีสมควรต้องพิจารณา เพราะฟังดูคนส่วนใหญ่ก็ไม่ได้รู้เรื่องนี้มาก่อน ที่จะมีการเคลื่อนไหว ลงชื่อคัดค้านกันอึกทึก ครึกโครมขนาดนั้น

และคงต้องเข้าใจ ชาวบ้านทั้งสองฟากฝั่ง เมื่อมีข่าวว่าสะพานหน้าบ้านของเขา ที่เห็นกันมาเกือบ 40 ปี จะถูกทุบทิ้ง แล้วสร้างใหม่ ชีวิตพวกเขาจะเปลี่ยนแปลงอย่างไรบ้าง จะถูกกระทบจากสิ่งก่อสร้างใหม่ ที่อาจมั่นคง แข็งแรง และกว้างขวางกว่าสะพานเก่าอย่างไร

นี่ก็คงเป็นเรื่องการสื่อสาร ที่ต้องทำเสียให้ชัดเจน และประเมินเสียงสะท้อน ความเข้าใจของชาวบ้านให้รอบด้าน เหตุผลทั้งหลายที่นายกฯกิตติภูมิ อธิบายในระหว่างแถลงข่าวนั้น มีน้ำหนัก รับฟังได้ ซึ่งหากฟังเสียงสะท้อนบางเสียงว่า การทุบสะพาน ก็เพื่อให้สะเปา สามารถล่องผ่านไปได้เท่านั้น

กับคำอธิบายว่า การให้สะเปาล่องผ่านไป จากจวนผู้ว่าฯ จนถึงเขื่อนยาง อย่างที่เคยเป็นมาในอดีตนั้น เป็นเพียงเหตุผลหนึ่งของการทุบสะพาน ก็จะเข้าใจได้ว่า บางเสียงคัดค้านนั้น อาจไม่ได้เป็นอะไรมากไปกว่า การถูกพัดพาไปตามกระแสสังคมนิยมค้าน

เมื่อกล่าวถึงสะพานรัตนโกสินทร์ 200 ปี อาจมีความเข้าใจผิดว่าเป็นสะพานเก่าแก่ที่ต้องอนุรักษ์ไว้ เพราะมีอายุถึง 200 ปี ซึ่งนายกฯกิตติภูมิ บอกว่า เพิ่งสร้างเมื่อปี 2525 ในโอกาสสมโภชกรุงรัตนโกสินทร์ 200 ปี ไม่ได้เก่าแก่เท่าอายุกรุงรัตนโกสินทร์ และลักษณะทางสถาปัตยกรรม ก็น่าจะไม่ได้เป็นสิ่งที่ทำขึ้นใหม่ไม่ได้

ว่ากันตามความจริง สะพานรัตนโกสินทร์ 200 ปี ก็มีสร้างกันในหลายจังหวัด ห้วงระยะเวลาเดียวกันนั้น เช่น ที่จังหวัดอุบลราชธานี ใกล้เข้ามา ก็ที่จังหวัดตาก เป็นสะพานแขวน สวยงาม ไม่เพียงสะพาน ที่จังหวัดปทุมธานี ยังมีหมู่บ้านรัตนโกสินทร์ 200 ปีด้วย

การสร้างสะพานรัตนโกสินทร์ 200 ปีขึ้นใหม่ โดยยังคงใช้ชื่อเดิม ด้วยเหตุผลสำคัญ ๆคือตอม่อทรุด อาจเป็นปัญหาในอนาคต เหมือนสะพานลักษณะเดียวกันนี้ ที่จังหวัดพระนครศรีอยุธยาที่พังลงมา มีคนบาดเจ็บ ล้มตายจำนวนมาก เวลาถึงฤดูน้ำหลาก สะพานจะขวางทางน้ำ และการสร้างใหม่เพื่อประโยชน์ของการท่องเที่ยว ทั้งฝั่งกาดกองต้า และปงสนุก ก็เพียงพอที่จะเข้าใจเหตุผล และความจำเป็น

การคัดค้านในสิ่งที่น่าจะไม่ถูก ไม่ควร และอาจส่งผลกระทบต่อวิถีชาวบ้าน การค้าการขายของชาวบ้านนั้น เป็นเรื่องที่ดี และน่าสนับสนุน แต่การค้านแบบหัวชนฝา โดยไม่ฟังเหตุผล คัดค้านในแบบตามกระแสผู้นำ หากผู้นำมีเหตุผล มีความสำนึกรู้ได้ที่จะปกป้องประโยชน์สาธารณะ ไม่ได้มีอคติ ก็เป็นเรื่องที่ควรยกย่องยินดี

แต่ถ้าความจริงเป็นตรงกันข้าม ก็ย่อมเป็นเสียงสะท้อนที่ไร้น้ำหนัก และไม่ควรรับฟังมาเป็นเหตุผลให้การพัฒนานครลำปางต้องสะดุดลง

(หนังสือพิมพ์ลานนาโพสต์ ฉบับที่1145 วันที่ 8 - 14 กันยายน 2560)