พิษเศรษฐกิจที่ว่าร้าย อาจต้องพ่ายพิษลมปาก

จำนวนผู้เข้าชม

มีเรื่องราวหาวโห่ มาให้คนลำปางพูดถึงในเรื่องเศรษฐกิจลำปางที่อ้างว่าเงียบเหงา เจ้าของประกอบการร้านค้าในตัวเมืองปิดกิจการ หรือไม่ก็นั่งตบยุงกันเป็นแถว เรียกร้องให้หน่วยงานที่เกี่ยวข้องออกมาช่วยเหลือ แต่ก็ไม่มีข้อเสนอแนะจากฝ่ายใดว่าควรช่วยเหลืออย่างไร นอกเหนือจากแนะนำให้เขาช่วยเหลือตัวเองให้พ้นจากวิกฤติเศรษฐกิจที่เขาเจอด้วยตัวเอง

ขณะที่หลายฝ่ายก็บอกว่า ร้านค้าในลำปางเองก็เจอปัญหา ที่จอดรถ เพราะลูกค้าจอดรถกันไม่สะดวก แถมเจ้าของร้านบางรายก็เอาเก้าอี้มากั้น วางจองเป็นที่จอดรถส่วนบุคคลกันไปเสีย ขณะที่ธุรกิจรายใหญ่ก็ยึดจองเอาฟุตบาตเป็นของตัวเองข้อนี้กลับไม่มีใครพูดถึง

เรื่องเศรษฐกิจท้องถิ่นล้ำลึกกว่าที่จะมาพูดกันทางโซเชียล แค่วิจารณ์กันสนุกปาก เพราะเรื่องนี้ควรต้องถึงนักการเมืองที่เกี่ยวข้องในระดับท้องที่ นั่นคือ สมาชิกสภาเทศบาล เป็นปากเสียงเรื่องของที่จอดรถรา และการกระตุ้นเศรษฐกิจอย่างใดอย่างหนึ่งให้เล็งผลเป็นรูปธรรม ส่วนเรื่องการทำมาค้าขายก็ต้องกลับไปมองถึงรากเหง้าของปัญหาว่ามาจากพิษเศรษฐกิจทำให้ผู้บริโภคใช้จ่ายในทางเลือกที่ที่ที่สุด ธุรกิจท้องถิ่นนั้นๆ ตอบโจทย์เขาได้ตรงเป้าหรือยัง หากยัง ผู้ซื้อมีส่วนตัดสินใจ ไม่ใช่เรียกร้องให้ส่วนราชการมาอุ้มหนุนแต่อย่างใด

เรื่องของนักการเมืองก็เป็นเรื่องที่ต้องพิจารณาเอาว่า การเดินสู่ตำแหน่งของเขานั้นตอบโจทย์ความต้องการพัฒนาบ้านเมืองตามที่เขาคุยฟุ้งไว้ไหม ใครเลือกใครก็ ไปบอกเขาให้เป็นปากเสียงแทน ถ้าเขาไม่ทำตามที่พูด...ก็ต้องเลือกคนใหม่ในสมัยหน้า เพราะขณะนี้ว่าที่ผู้สมัครเปิดตัวเดินกันขวักไขว่ รูปภาพในโซเชียล เฟซบุ๊ค ไลน์ ก็เริ่มอวดการพบปะพี่น้องประชาชนและผู้ประกอบการร้านรวงในเขตเทศบาลกันคึกคัก

ดังนั้นต้องแยกให้ออก พิจารณาให้ถูกเรื่องของเศรษฐกิจท้องถิ่น กับหน่วยงานราชการที่เกี่ยวข้องในการพัฒนา เพราะได้ข่าวว่าคนที่จุดประเด็นนั้นก็เป็นคนอยู่ในสายการเมือง จึงมักชอบคุยเฟื่อง แต่ไม่ได้ตามต่อเรื่องว่าใครจะเป็นผู้ลงมือทำ

พิษลมปากจึงมาแรงกว่าพิษเศรษฐกิจในยุคโซเชียลนั้นแล

(หนังสือพิมพ์ลานนาโพสต์ ฉบับที่ 1191 วันที่ 10 - 16 สิงหาคม 2561)