กระทงหลงทาง

จำนวนผู้เข้าชม

“จะลอยใจ หรือลอยกระทง อย่าหลงทางนะพี่” วลีลอยๆ ชวนให้คิดถึง วลี เสี่ยวๆ แต่โดน ใจใครหลายคน ในช่วงเทศกาลลอยกระทงของทุกปี

สีสันของการลอยกระทงเล็ก กระทงใหญ่ เป็นเหมืองดวงไฟที่ล่อแมลงให้ไปเล่นกับแสง ที่จังหวัดลำปางก็มีการประกวดสะเปาลอยน้ำ  เป็นอัตลักษณ์ของประเพณีท้องถิ่น  และเป็นจุดขายทางการท่องเที่ยวได้ 

ไม่ว่าจะ มีนักท่องเที่ยว จากต่างถิ่นมาหรือไม่ ก็ไม่ทีผลกับความอยากจะออกมาลอยกระทงของคนท้องถิ่น แต่งานท่องเที่ยว มาเกี่ยวข้องก็ตอนยุคหลังๆที่เกิดการเชื่อมโยงเรื่องราวของงานลอยกระทงให้ คนภายนอกมาเที่ยวชมประเพณีท้องถิ่น นำรายได้มาจับจ่าย ให้คนท้องถิ่นบ้างก็เท่านั้น

ย้อนกลับไปเมื่อสมัยเด็กๆ(ก็ราวๆ20ปีก่อน) ยังจำได้เมื่อถึงเทศกาลลอยกระทงจะอยากออกไปดูขบวนรถกระทง ที่หลายภาคส่วนร่วมกันจัดขึ้น จะว่าไปแล้วการประกวดกระทงหรือสะเปาก็ถือเป็นกิจกรรมที่มีส่วนช่วยเสริมสร้างความ สามัคคี ของแต่ละหน่วยงานราชการ สถาบันการศึกษา ชุมชน เพราะเป็นการเอาความสามารถของคนในองค์กรมาออกกันความคิด ร่วมแรงรวมใจกันตกแต่งรถกระทงออกมาแห่มาโชว์แล้วเอาให้ประชาชนที่มาคอยดูขบวนแห่ได้ชื่นชม

แต่ปัจจุบันกลับกลายเป็นว่า การประกวดขบวนสะเปาทั้งใหญ่และเล็ก ดูเหมือนจะเป็นเรื่องธุรกิจไปเสียแล้ว  เพราะต้องเอางบประมาณไปจ้างออแกไนซ์มาช่วยออกแบบ ตกแต่งรถกระทงและขบวน  ชิงรางวัล ว่ากันว่า ค่าจ้างหลายหมื่น บางขบวนตกแต่งด้วยโฟมแกะสลักเกือบทั้งคัน เหยียบหลักแสนก็มี ภาพบรรยากาศที่เคยเห็นครูศิลป์ออกแบบ นักเรียน นักศึกษาช่วยกันประกอบสะเปาแทบไม่มีให้เห็นกันอีกแล้ว จะเห็นก็แต่ร้านรับจ้างรับงานกันมือขวิด

เพื่อ... รางวัล.. และชื่อเสียง..ขององค์กร

การทำขบวนกระทงลักษณะนี้ อาจเรียกได้ว่ามิใช่เป็นแนวทางการมีส่วนร่วมที่แท้จริง  คนในองค์กร หรือท้องถิ่นนั้น.. จะสำคัญอะไร ในเมื่อ "ใช้เงิน" จ้างคนนอกสร้างเบ็ดเสร็จแล้ว

งบประมาณหลวงที่เคยแจกจ่ายลงไปช่วยชุมชน ทำรถขบวน กลายเป็นงบฯที่ลอยไป แบบ "หลงทาง"

ถ้าจะให้ดี เจ้าภาพงบฯ ควรจะจัดระเบียบนโยบายกันใหม่ ให้ใช้เงินกระจายไปอย่างสร้างสรรค์ เทศกาลลอยกระทง ก็เห็นจะมีส่วนในการการวัดความเข้มแข็ง ของท้องถิ่นนั้น.. อย่างมีนัยสำคัญ ที่ต้องทบทวน

(หนังสือพิมพ์ลานนาโพสต์ ฉบับที่ 1206 วันที่ 23 - 29 พฤศจิกายน 2561)