ตลาดลำปางปลายทางฝัน สักวันจะมี (ไหม??)

จำนวนผู้เข้าชม

โครงการและงบประมาณส่งเสริมการท่องเที่ยวชุมชน มากมายมาตั้งแต่ปี 60 ต่อเนื่องถึง 61 และ กำลังสานต่อ ปีนี้ยิงยาวเชื่อมกับร่างงบประมาณ 63 โครงการที่เกิดขึ้นในระดับชุมชนผุดขึ้นเป็นดอกเห็ด จึงไม่ต้องแปลกใจที่โครงการชื่อใหม่ๆ แต่รูปร่างแผนดำเนินงานคล้ายกับโครงการเก่าๆ ดูเหมือนเอางานเก่ามา สวมรอยใส่ชุด ใส่เสื้อผ้า แต่งหน้าแต่งตาใหม่ให้ดูดี

 

กาดต้องชม ตลาดต้องชม ก็เป็นหนึ่งในตัวอย่างให้เห็น ที่ลำปางก็มีเช่นเดียวกับจังหวัดอื่นทั่วประเทศ ตลาดต้องชมที่ว่านี้ก็ดันเอาตลาดนัด ‘ถนนวัฒนธรรม’ วันศุกร์ขึ้นมาปรับลุคติดป้ายเรียกเป็นตลาดต้องชม ง่ายๆ คือการเอาป้ายตลาดต้องชม มาใส่ให้กับทุกร้านค้า มีจุดถ่ายรูปให้เช็คอิน ส่วนรูปแบบก็เดิมๆ ไม่มีเพิ่มเติมโซนพิเศษอะไร แม้แต่คนเดินเที่ยวจะหาจุดนั่งทานอาหารพื้นบ้านที่ซื้อมาจากซุ้มต่างๆก็ดูเหมือนจะหายากเต็มทน เอกลักษณ์อะไรที่มีของตลาดแห่งนี้ก็ยังค้นหาไม่เจอจริงจัง

อีกตลาดที่กำลังเป็นเรื่องที่น่าสนใจของคนท้องถิ่นคือ กาดย้อนยุคเกาะคา ที่ดูเหมือนจะตั้งท่าตอนเริ่มต้นดี๊ดี แต่ไม่นานทีก็ล่มไม่เป็นท่า เพราะตลาดแห่งนี้ปิดตัวอย่างถาวร สาเหตุมีคนขายแต่ไม่มีคนซื้อ

เรื่องตลาดไม่ใช่ง่านเล่นๆที่จะจัดตั้งขึ้นมาเป็นโครงการผักชีโรยหน้าให้สวยๆไปวันๆ  งามเพียงแค่วันเปิดโครงการจากนั้นไม่ต่อไม่ไหว ละลายงบกันไปจ้า เพราะนั่นไม่ใช่ตลาดที่เกิดจาการซื้อขาย ไม่ได้เกิดจากความต้องการของพ่อค้าแม่ค้าและความต้องการจากผู้ซื้อ ซึ่งเป็นธรรมชาติที่แท้จริงของการจัดตั้งตลอด

เมื่อการประชุม ครม.สัญจรที่ลำปาง ที่ผ่านมา นายกรัฐมนตรี พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา มาเยือนลำปาง ก็ยังมีหัวข้อนำเสนอ ครม.ในเรื่องตลาดในวัด ให้เป็นจุดไฮไลท์การท่องเที่ยว ตามแนวทางการผลักดัน การท่องเที่ยวอารยธรรมล้านนา

ตลาดในวัดที่ว่านี้ก็กลัวเกรงจะกลายเป็นตลาดละลายงบ แต่จบที่ไม่มีอยู่จริง อย่างน่ากังวล

ทำตลาด มันต้องศึกษาถึงรากของความต้องการจะขาย วิเคราะห์ดีมานและซัพพลายให้เป็นของจริง ไม่ใช่แค่นั่งมโนในห้องแอร์ มองให้เห็นว่าอะไรคือจุดเด่นของตลาดนั้น และที่สำคัญการจัดการตลาดต้องเป็นแบบสีสันและมีความดึงดูดให้คนมา  แต่หากสินค้าเป็นแบบธรรมดาทั่วไปหาซื้อที่ไหนก็ได้ ตลาดนั้นก็พร้อมจะเจ๊ง เช่นเดียวกับตัวอย่างของตลาดดังกลางเมืองลำปาง ที่เปิดตัวอย่างดีมาในแนวตลาดชิลๆเหมือน ชิเคด้า  ที่หัวหิน แต่ด้วยวิธีบริหารจัดการและรูปแบบที่ไม่มีอะไรพิเศษตามราคาคุย ก็จบไปในไม่นาน

ไม่ว่ารัฐบาล หรือเอกชน ที่จะรวมพลคนมาทำตลาด ต้องมีพลังดึงดูดน่าสนใจเป็นหลัก การจัดตั้งที่ดีต้องมีลูกค้าตัวจริงที่อยากไปเดินตลาดนั้น ซึ่งต่างจากตลาดที่มีอยู่ให้มากพอ

ทำตลาดไม่ใช่เรื่องเล็ก จะมาทำเหมือนเด็กเล่นขายของไม่ได้ รูปแบบและแนวทางต้องถูกวางร่วมกันจากคนจัดตลาดไปจนถึงคนขาย สุดท้ายคนซื้อจะเป็นผู้ตัดสินให้อยู่ได้ระยะยาว

อยากเห็นตลาด ที่เป็นจุดแวะของนักท่องเที่ยวในเมืองปั้นใหม่ เจ๋งๆ อีกสักแห่ง เป็นตลาดลำปางปลายทางฝัน สักวันจะมี (ไหม??)

(หนังสือพิมพ์ลานนาโพสต์ฉบับที่ 1213 วันที่ 18 - 24 มกราคม 2562)