ชื่อของคน
ย่อมจะเป็นของสมบัติเฉพาะตัวของคน ๆ นั้น เพื่อจะได้เรียกชื่อ
แทนจะใช้สรรพนามเรียกกัน เช่น นายนี่ นายนั่น เขาคนนั้น เขาคนนี้
ซึ่งได้ฟังแล้วถ้าไม่เห็นตัวพร้อมกับชี้ตัวกันนั้น
ก็จะต้องเสียเวลาในการอธิบายให้รายละเอียดกันมากขึ้น ว่าคนที่พูดถึงเขานั้น
ท่าทางเป็นอย่างไร ปากเบี้ยว หัวโต ตาเหล่ เดินเป๋ บอกลักษณะด้อยของคนนั้น ๆ ไป
หรือจะบอกว่า คนนั้นหล่อ เธอสวย ตาหวาน ตากลม บอกลักษณะความเด่นของคนนั้นเข้าไปด้วย
ต้องอธิบายจนคนฟังนั้นเข้าใจถึงคนนั้นจนได้
แต่ถ้าบอกแค่ชื่อถ้าเป็นคนไกล
ๆ หน่อย ต้องบอกว่าบ้านอยู่ที่ใด ถ้าจะให้ละเอียดหน่อยก็ต้องบอกกันถึงนามสกุลกันไป
แต่ทางประเทศพม่านั้นเขาไม่มีนามสกุล ก็จำต้องบอกกันว่าเป็นลูกใคร
พ่อแม่ชื่ออะไรให้ละเอียดกันในหน่วยงาน บริษัท ห้างร้าน คนจีนในย่านเยาวราช
เถ้าแก่คนจีนไม่ค่อยจะได้รู้จักลูกน้อง จึงเรียกว่า ลื้อ
ทุกคนในนั้นต้องหันหน้าเข้าหาเสียงเรียกของเถ้าแก่กันทุกคน
แล้วเถ้าแก่ก็จะเอานิ้วชี้ตัวกัน ก็เท่ากับว่าเรียกลูกน้องคนนั้นไป
นี่แหละไม่รู้จักชื่อ
ชื่อนั้นยังได้แบ่งออกเป็น
2 ส่วน สำหรับคนแต่ละคนไป ก็คือชื่อจริง ก็ตามบัตรประชาชน ใช้ในทางราชการ ทั้งสถานที่ทั่วไป
สำหรับจะเรียกคนนั้นตามบัตรประชาชนกันและอีกชื่อก็คงเป็นชื่อเล่นที่ใช้เรียกกันในรอบครัวที่บ้านของตนเอง
เช่น ไอ้แดง เขียง เหลือง น้อย ใหญ่ โต เรียกส่วนมากคำเดียวไม่มีหลายคำอย่างชื่อจริง
เพื่อสะดวกในการเรียก และก็มีบางครอบครัวบางทีตั้งชื่อเล่นของลูกตามชื่อสัตว์ เช่น
ไก่ หมู หมา ควาย
และก็มีครอบครัวหนึ่งที่มีลูกชาย 2 คน คนโตเรียกควายใหญ่
ส่วนคนน้องเรียกควายน้อย และควายใหญ่ยังบ่นน้อยใจของการตั้งชื่อเล่นของเตี่ย
มีชื่อเล่นเยอะแยะทำไมไม่ตั้งชื่อกู กูไม่ชอบเลยที่ชื่อควายใหญ่นี้
มันดูไม่เป็นมงคลกันสำหรับกูเลย
จริง
ๆ แล้วชื่อนี้ ก็ควรจะรวมกันไปถึงนามสกุลกันด้วย เพื่อจะให้ไม่ได้เรียกผิดตัว
เพราะชื่อตัวอาจมีซ้ำกันได้
จึงจำต้องมีนามสกุลเพื่อจะได้เจาะจงให้รายละเอียดว่าเป็นใครกันแน่
และก็มีเพื่อนของเราคนหนึ่งนั้นเจ็บตาไปหาหมอตา ก็ไปบออกกับเจ้าหน้าที่ที่คลินิกนั้นว่าเวลาเรียกชื่อเขา
ที่จะให้เข้าพบหมอนั้น ขอให้เรียกชื่อตัวเดียวพอ อย่าได้เรียกนามสกุล
เจ้าหน้าที่ก็ยัง งง งง กัน เราก็เลยถามเพื่อนว่าทำไมไม่ให้เรียกนามสกุลด้วย
เพื่อนก็บอกว่า กูชื่อณรงค์ก็เรียกแค่นั้นพออย่าเรียกนามสกุลมาอีก เพราะกูนามสกุล
จักษุดี (ตาดี) นี่ แล้วมาหาหมอทำไมกัน มึงคิดดูแล้วกันกูอายนะมึง
และก็มีตำรวจเกษียณอายุแล้วเดิมชื่อเหลี่ยม
แต่คงไม่ชอบชื่อนี้มั้ง เวลาพบเหล่าเพื่อนในศูนย์อาหารที่ห้าง
ก็ขอร้องให้เหล่าเพื่อนเรียกเขาว่า ‘วิลเลี่ยม’ เขาชอบชื่อนี้กัน พอเพื่อน ๆ เจอเขาก็เรียกวิลเลี่ยมกันไป คนอื่นก็มองตามเสียงเรียก
ใครหนอ วิลเลี่ยม แถวนี้ก็ไม่มีฝรั่ง มีคนไทยคนนั้นแหละชื่อ วิลเลี่ยม
เดล
คาร์เนกี้ นักจิตวิทยา และนักพูดที่มีชื่อเสียงระดับโลกกล่าวไว้ว่า
“ชื่อของใครก็ตามจะเป็นถ้อยคำ ภาษาที่หวานและไพเราะที่สุด สำหรับคน ๆ นั้น”
การเรียกชื่อได้อย่าถูกต้อง จึงจะสร้างความประทับใจให้เกิดขึ้นได้ตั้งแต่แรก
ชื่อนั้นเป็นคุณสมบัติ
คำอันไพเราะของคน ๆ นั้น ต้องเรียกและเขียนให้ถูกต้อง
เพื่อเขาคนนั้นจะได้ประทับใจกับชื่อของเขา
0 ความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น