ทีมเยาวชนเรือพาย แบกหวังระดับโลก ซ้อมอนาถา ในแม่น้ำวังแห้งขอด

จำนวนผู้เข้าชม

จะดี หรือร้าย หรือเป็นกีฬานอกกกระแส หากเรียกว่าการแข่งขันระดับโลก เช่น การแข่งขันชิงแชมป์โลก ฟลายบอร์ด ฟลอร์บอล ที่นับเป็นซับเซ็ต ของฮอกกี้ ก็ยังได้รับการสนับสนุนอย่างดี จากสปอนเซอร์ต่างๆ โดยเฉพาะฟลายบอร์ด สุขสันต์ ทองไทย เด็กหนุ่มวัย 19 คือแชมป์โลกฟลายบอร์ด 3 ปีซ้อน

ฟลายบอร์ด คือกีฬาผาดโผน ประเภทเดียวกับ Jetpack หรือ Hoverboard คือผู้แข่งขันบินด้วยแรงดันจากน้ำ ที่สูบพ่นจากท่อไปที่ใต้รองเท้า ทำให้ตัวผู้แข่งขันลอยขึ้น

นั่นเป็นตัวอย่างของประเภทกีฬานอกกระแส ที่อย่างน้อยพวกเขาก็มีสปอนเซอร์ที่แข็งแรง ในการผลักดันไปสู่ชัยชนะ มองโลกแล้วมองเรา เด็กนักเรียนหญิงโรงเรียนศึกษาสงเคราะห์ จิตต์อารี ที่กำลังฝึกซ้อน เพื่อเตรียมตัวแข่งกีฬาเยาวชนแห่งชาติ – เรือยาวมังกรชิงแชมป์โลก พวกเธอต้องฝึกซ้อมกันไปตามมีตามเกิด ด้วยการสนับสนุนอันน้อยนิด และสถานที่ฝึกซ้อมที่เน่าเหม็น ตื้นเขิน

ทั้งที่การแข่งขันเรือยาว เป็นประเภทการแข่งขันกีฬาที่รู้จักกันดี แข่งในประเทศ ทีวีหลายช่องก็มีการถ่ายทอดสด เป็นทั้งเกมกีฬาและความบันเทิง จากนักพากษ์ฝีปากเอก ที่มีลีลาเร้าใจเป็นเอกลักษณ์ เด็กนักเรียนหญิงชุดนี้ มีนักกีฬาเรือพายทีมชาติถึง 10 คน แปลว่า พวกเธอมีลุ้นชัยชนะ และเมื่อมีชัยชนะ เธอถึงจะได้รับการเกื้อหนุน ดูแล

อย่างนั้นหรือ ?

มองไปทางไหนมีแต่มืดมน แม้สายน้ำวังที่เป็นที่ฝึกซ้อมแข่ง ก็ตื้นเขิน เน่าเหม็น เขาอาจบอกว่ามันเป็นธรรมชาติของสายน้ำนี้ เพราะไม่ได้ใช้เป็นที่สัญจรไปมา อย่างน้อยนับจากที่มีขบวนรถไฟ ขบวนแรกมาถึงลำปางแล้ว และเมื่อมีถนนหนทาง สายน้ำที่เคยหล่อเลี้ยงชีวิตผู้คน เป็นที่ขนส่งไม้ซุง ล่องลงไปตามลำน้ำ ก็หมดความจำเป็น

คนต่างถิ่นผ่านแม่น้ำวัง อาจเห็นทัศนะอุจาด เห็นแม่น้ำเป็นคลอง ไม่เห็นความงดงามของความเป็นแม่น้ำ คนท้องถิ่นก็อาจเห็นภาพนี้จนเคยชิน ไม่รู้สึกว่าผิดปกติอะไร นานๆทีเมื่อมีสื่อรายงานข่าว เทศบาลก็จะไฟไหม้ฟาง ตื่นขึ้นมาระดมกันขุดลอก เก็บขยะกันสักครั้ง

พักเดียวก็จะกลับมาอย่างเดิม

เด็กนักเรียนหญิงทีมเยาวชนทีมนี้ จึงต้องช่วยกันจ้ำฝีพายเก็บขยะ ซากพืชกันเอง ตั้งแต่สะพานพัฒนาภาคเหนือมาถึงเขื่อนยางบ้านดงไชย อย่างน้อยก็ทำให้พวกเธอสามารถฝึกซ้อมได้เต็มที่ ไม่ต้องใช้พายปัดขยะไป พายไป

พวกเธอไม่เพียงเป็นตัวแทนของคนลำปาง แต่ต้องนับว่าเป็นตัวแทนของคนไทยทั้งประเทศด้วย ราคาของความเป็นทีมชาติ ถูกจ่ายด้วยเบี้ยเลี้ยงวันละ 50 บาท ค่าอาหารมื้อละ 30 บาท มากไปกว่านี้ คือดูแลกันเอง

สมาคมกีฬาจังหวัดลำปางคงไม่นิ่งดูดาย หากรู้ว่า ตัวแทนของจังหวัดที่จะไปสร้างชื่อ สร้างเสียงให้ อย่างมีความหวัง ด้วยมีโค้ชออย ฐิติรัตน์ ยิ้มโสภา รุ่นพี่ที่เป็นนักกีฬาทีมชาติและคว้าเหรียญทองมาแล้วหลายประเภท เป็นกำลังสำคัญ

 น้ำใจของผู้ใหญ่ในจังหวัดลำปาง คงไม่ไหลเอื่อยๆเหมือนแม่น้ำวัง หากทีมเยาวชนหญิงทีมนี้ มีภาคเอกชนหลักๆ เช่น ปตท. ปูนซีเมนต์ หรือภาครัฐ เช่น กฟผ.ช่วยสนับสนุน ให้คนลำปางไปไกลในสายตาโลก ก็จะเป็นเรื่องที่น่าชื่นชมยินดี และเป็นความภาคภูมิใจของคนลำปางทั้งระบบ

(หนังสือพิมพ์ลานนาโพสต์ ฉบับที่ 1231 วันที่ 31 พฤษภาคม - 6 มิถุนายน 2562)