นักประพันธ์ ผู้สร้างเรื่องราว

จำนวนผู้เข้าชม

นักประพันธ์ พูดง่าย ๆ ก็คือคนเรียบเรียงเขียนหนังสือ อาจมีสาระกันบ้างหรือบางครั้งอาจไม่มีสาระเป็นเพียงข้อคิด ที่อาจจะถูกหรือผิดก็ได้ ทั้งนี้ทั้งนั้นขึ้นอยู่กับความคิดของคนเขียน

คนเขียนเรื่องดี ๆ ก็นับว่าเป็นนักประพันธ์ ที่มีคนอ่านไม่เพียงเพราะชื่นชอบในลีลา คารม ข้อความ เนื้อหาของแต่ละเรื่องที่ได้เขียนไป อาจดลใจคนอ่านอย่างทั่วถึง แต่กว่าจะถึงระดับที่มีชื่อเสียง คนเขียนนั้นก็ต้องเพียรเขียนครั้งแล้วครั้งเล่า ฝึกฝนการเขียนอยู่ร่ำไป จนได้บรรลุการเขียนกัน ก็คงจะทนกับการอดทน อดกลั้น ทนสภาพไส้แห้ง ต่างกับนักประพันธ์บางคนที่มีอาชีพหลักอยู่แล้ว

การเขียนประพันธ์เรื่องคงเป็นแค่งานอดิเรก งานที่รักที่ชอบกันไป การประพันธ์เรื่องมี 2 แบบ แบบร้อยกรอง ก็มีข้อบังคับมีการสัมผัสคำ เพื่อให้เกิดความไพเราะ ในบทความนั้น ๆ ซึ่งจะต้องใช้เวลา ที่จะค้นหาคำอันใดสัมผัสข้อความหรือบรรทัดก่อน ๆ ให้ลงตัว ซึ่งจะต่างกับนักประพันธ์ ร้อยแก้วเขียนได้อย่างอิสระไม่ต้องห่วงคำสัมผัสใด ๆ กัน ก็คงจะได้เขียนอย่างรวดเร็ว เพราะไม่มีอะไรมาหยุดยั้งความคิด ถ้าเป็นไฟจราจรก็ได้เปิดไฟเขียว เขียนผ่านตลอด เขียนตามความคิด อารมณ์ ที่พาปลายปากกาให้จิ้มตัวหนังสือให้ออกมาอย่างละตัวสองตัว จนเต็มบรรทัดและหน้าที่เขียน จนได้จบกระบวนความของเรื่องที่เขียน ก็ขอฝากลีลา ลวดลาย ฝีมือการเขียนแต่ละครั้งไว้ที่ตัวหนังสือ

ผมเขียนหนังสือมาหลายสิบปีเลยก็ไม่เคยคิดว่าตัวเองเป็นนักประพันธ์กับเขาหรอก เขียนเอาความสนุกและความชอบในอารมณ์ ก็ขอแค่คำว่า “ผู้กำกับตัวหนังสือ” กันดีกว่า เพราะตรงกับการกระทำในด้านการเขียนที่ได้กำกับตัวหนังสือได้โลดแล่น แสดงบทบาทของตัวเรื่องแต่ละตัวอย่างที่ใจเรานั้นมีความต้องการอยู่กันก็เท่านั้นแหละ

แต่ในอดีตก็มีนักประพันธ์ ที่เขียนดี ๆ และมีชื่อเสียงกัน ก็มีหลาย ๆ คน ดังเช่น

ม.ร.ว. ศึกฤทธิ์ ปราโมช

นักเศรษฐศาสตร์ นักการเมือง ได้หันเข็มชีวิตมาสู่วงการหนังสือพิมพ์และการประพันธ์ ปรากฏว่ามีชื่อเสียงเด่นกว่า หนังสือที่ผลิตออกมาทั้งสารคดี และนวนิยายที่ขายดี ทั้งเป็นนักพูดที่มีฝีปากคมเหมือนกับใบมีดโกน

เรียมเอง

นักประพันธ์ผู้มีพรสวรรค์บรรเจิด แต่งหนังสือทุกวัน มีหลายนามปากกา ข้อเขียนข้อคิดได้สาระแก่สังคม เช่น พรานปืน และ พรานปากกา ที่นักอ่านรู้จักดี เป็นสมาชิกสภาร่างรัฐธรรมนูญ อุปนายกสมาคมนักหนังสือพิมพ์และสมาคมนักเขียน

วิลาศ มณีวัต

นักประพันธ์ที่รักการแต่งหนังสือ ตั้งแต่ครั้งเป็นนักเรียน สำเร็จวิชาการบัญชีจากจุฬา แต่ไม่ชอบการทำบัญชี ใครให้ทำก็หลับ เขียนเรื่องได้หลายประเภท เขาพูดเก่งเท่า ๆ กับการเขียน อีกคนหนึ่งซึ่งมีหลายนามปากกา

มนัส จรรยงค์

นักประพันธ์ อาชีพ ผู้ถนัดเขียนเรื่องสั้นมากกว่านวนิยาย เป็นประเภทลูกทะเลและลูกทุ่ง มีน้ำหนักพอ ๆ กัน เขียนเรื่องสั้นกว่า 1,000 เรื่อง ชอมดื่มสุราจนกระทั่งป่วยเข้าไปนอนโรงพยาบาลเมืองนนท์หลายครั้ง

ดอกไม้สด

สุภาพสตรีนักประพันธ์ ซึ่งงานของเธอได้ปรากฏชื่อเรื่องมาหลายปี มีหลายเรื่องที่นักเรียนจะต้องอ่านตามกฎของ ร.ร. เช่น ผู้ดี นี่แหละโลก ฯลฯ นวนิยายของดอกไม้สด เกาะแน่นอยู่กับระเบียบวินัย ศีลธรรมอันดีของไทย พลเมืองดี เรื่องสั้นที่แพร่เกียรติใน สเปน แม้ว่าขณะนี้เธอจะไม่ได้แต่งเรื่องใหม่ๆ แต่เรื่องเก่า ๆ ของเธอ ดี ทุกเรื่อง

เส้นทางของการเขียนนักประพันธ์นั้น คงได้เขียนเรื่องดีๆ เอาไว้ในชาวโลกได้เพลิดเพลินกับโลกของตัวหนังสือที่สร้างจินตนาการได้อย่างไร้ขอบเขต