วันศุกร์ที่ 19 ตุลาคม พ.ศ. 2561

งานฤดูเหงา !? ลำปางเปลี่ยนไป

จำนวนผู้เข้าชม เว็บเคาน์เตอร์


“ม้าสีหมอก” คนบ้านไกล วิพากษ์งาน ฤดูหนาวเมืองลำปางมาทุกปี แต่ก็มาเกือบทุกปี เพราะจำได้ว่า เป็นงานที่จัดคาบปี ระหว่างปีเก่า ปีใหม่ มีอากาศเย็นๆ ไปจนถึงหนาวเป็นเพื่อน มีบรรยากาศผสมผสานระหว่างงานวัดกับงานทางการ ผ่านนิทรรศการ ที่มี กฟผ.นำแสดงเป็นเรื่องเป็นราว

แต่ปีนี้ ได้ยินมาว่า คณะกรรมการจัดงานฤดูหนาวและงานกาชาดจังหวัดลำปาง จะเลื่อนมาจัดงานในวันที่ 13 24 ธันวาคม จากเดิมที่เคยจัดกันมาราววันที่ 28 ธันวาคม – 6 มกราคม เหตุผลยังไม่แน่ชัด แต่ในช่วงนั้นเป็นเวลาเดียวกับ งานฉลองปีใหม่ของเทศบาล





มีเสียงสะท้อนจากคนลำปางบางส่วนว่า น่าจะจัดในช่วงเวลาเดิม เพราะจะได้ร่วมฉลองปีใหม่ตามประเพณี คนลำปางต่างถิ่นกลับบ้านมาจะได้เที่ยว นี่ก็เป็นบางมุมของคนลำปางที่ต้องรับฟัง และคณะกรรมการ หรือนายทรงพล สวาสดิ์ธรรม ผู้ว่าฯก็ควรต้องมีคำอธิบาย

ยิ่งไปกว่านั้น ปีนี้เป็นปีที่สองของผู้ว่าฯทรงพลแล้ว น่าจะได้รับรู้ และมองเห็นว่าจะทำให้งานฤดูหนาวมีคุณค่ามากกว่างานวัดประจำปีอย่างไร และจะจัดการการผูกขาดเก็บผลประโยชน์ ของผู้รับเหมาจัดงานอย่างไร เช่น การจัดเก็บค่าจอดรถบนถนนสาธารณะ

งานฤดูหนาว จัดกันมาต่อเนื่องหลายปี  ถือเป็นหน้าเป็นตาของลำปาง เทียบชั้นงานเมืองกรุง ก็น่าจะระดับงานกาชาด ที่จัดกันทุกปีในราวเดือนเมษายน 

ความประทับใจแรกของงานฤดูหนาวทุกปี มักทักทายกันก่อนด้วยขนมเบื้อง ฉาบไส้สีสวยสด ชนิดน่าจะเอาไปตั้งโชว์มากกว่ากิน และยังอีกสารพัดขนมหวาน ถังแตก หม้อแกง น้ำหวานย้อมสี เป็นอาหารหวาน  ขนมจีน ข้าวหมกสีสดเหมือนสีย้อมผ้า เป็นอาหารคาว เขตห้ามเข้าสำหรับ อ.ย.และเอ็นจีโอด้านคุ้มครองผู้บริโภค

ภาพในใจ กับภาพความจริงอาจย้อนแย้งกัน พลันที่ก้าวเข้าไปภายในงาน เพราะร้านรวงทั้งหลายทั้งของกิน ของใช้ ของทุกชนิดราคา 20 ล้วนเป็นร้านประจำงานวัด หรืองานคาราวานสินค้าที่ลากกันไปทั่วประเทศ ประมูลงานได้ที่ไหน  ก็พากันไปที่นั่น

งานประจำปีวัดพระปฐมเจดีย์ งานประจำปีถ้ำเขางู ราชบุรี งานประจำปีของวัดต่างๆ ร้านขายขนมเบื้อง น้ำหวานย้อมสี เสื้อผ้าจากโรงงาน ปาหี่ขายของเด็กเล่น ช้อนปลา ตักละ 5 บาท เหมือนเก็บใส่ขวดโหลเอาไว้ ได้งานที่ไหน ก็ไปเทออก ขนมเบื้องทุกแผ่น เสื้อผ้าทุกชิ้น น้ำใส่สีทุกแก้ว ล้วนเป็นสิ่งเดียวกัน


เดินเข้าไปจากประตูหน้า บางมุมสว่างไสวไปด้วยไฟประดับ ตกแต่ง ภาพแสดงความรู้ทางวิชาการ หลักปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง  ความก้าวหน้าทางนวัตกรรมเทคโนโลยี ไม่ต้องดูชื่อหน่วยงานเจ้าของนิทรรศการ ก็บอกได้ว่า นี่คือโรงไฟฟ้าแม่เมาะ

หน่วยงานหลักที่เป็นหน้า เป็นตา ของงานฤดูหนาว

ยังมีเวที ประกวดนางสาวลำปาง ที่ทุกปี รายล้อมไปด้วยเต็นท์หนึ่งตำบล หนึ่งผลิตภัณฑ์  จาก 13 อำเภอ ที่พอเรียกได้ว่าเป็นของดีได้ แต่บรรยากาศในกลุ่มหน่วยงานรัฐ ทั้งไฟฟ้า อำเภอ และเวทีกลาง ผู้คนบางตา เหมือนบริเวณทั้งหมดนี้เป็นสิ่งที่แปลกปลอมของงาน

แต่ไฮไลท์ของงาน จะอยู่ในเขตร้านรวง สัมปทานของผู้รับเหมาคาราวานสินค้า ผู้คนคึกคัก และมุ่งหน้ามาซื้อของ จับจ่าย และที่ขาดไม่ได้ คือ ปาโป่ง ปาเป้า ความบันเทิงแบบชาวบ้าน การพนันประเภท ข.ที่ต้องขออนุญาต


เกมปาโป่ง ปาเป้า จะได้รับอนุญาตหรือไม่ก็เป็นเรื่องหนึ่ง แต่เรื่องหนึ่งที่ปฏิเสธไม่ได้ คือรถทุกชนิดที่จอดรายเรียงอยู่หน้างาน เสียค่าจอดให้ผู้ประมูลงาน คันละ 20 ไปจนถึง 40 บาทเป็นภาษีเถื่อนที่เก็บค่าจอดจากถนนหลวง

แทนที่จะไปคิดเปลี่ยนช่วงเวลา ที่อธิบายเหตุผลไม่ได้ กรรมการมาช่วยกันคิดว่าจะทำให้งานฤดูหนาวมีคุณค่ามากกว่างานวัดประจำปีอย่างไร น่าจะได้ประโยชน์กว่า



(หนังสือพิมพ์ลานนาโพสต์ ฉบับที่ 1201 วันที่ 19 - 25 ตุลาคม 2560)
Share:

0 ความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น

18 ปี ลานนาโพสต์

โครงการปั้นดาว

โครงการปั้นดาว
ขับเคลื่อนโดย Blogger.

จำนวนการดูหน้าเว็บรวม

สถิติการเข้าชมเว็บไซต์