โซเชียลแซงชั่น ! สยบสื่อหากินกับภาพนาทีชีวิตของเด็ก 2 ขวบ

จำนวนผู้เข้าชม

จะเรียกว่า คำเตือน จะเรียกว่า ขอความร่วมมือ ทั้งจากคนใช้สื่อโซเชียล นักวิชาการ องค์กรวิชาชีพสื่อ ก็คล้ายโยนก้อนกรวด ลงไปในบ่อจอกแหน น้ำยังไม่ทันกระเพื่อม จอกแหนก็ไหลกลับคืนมาที่เดิม และก็เป็นเช่นนี้ทุกคราวไป

เพราะคำเตือนกินไม่ได้ การขอความร่วมมือไม่มีความหมาย แต่ภาพข่าวอาชญากรรม ภาพข่าวที่ละเมิดบุคคลอื่น ขายได้ เรียกยอดไลค์ ยอดแชร์ ได้ ร้อยคำเตือน พันคำขอความร่วมมือ จึงเป็นการทำซ้ำที่สูญเปล่าอย่างสิ้นเชิง

คำเตือนแทบไม่ได้ส่งผลกับคนที่แอบแฝงมาอาศัยสถานะความเป็นสื่อเลย ไม่ว่าจะเป็นคนใช้สื่อทั่วไป หรือตั้งใจจะใช้สื่อทำมาหากิน เช่น เพจตระกูล e ทั้งหลาย เพราะพวกเขามุ่งต่อการหารายได้ โดยไร้จิตสำนึกรับผิดชอบต่อสังคม

ภาพคนร้ายชิงทรัพย์ทองที่ลพบุรี ยิงเด็ก ๒ ขวบ ก่อนแม่จะรีบอุ้มลูกน้อยออกจากจุดเกิดเหตุ ลูกคนแรกและเพียงคนเดียวของพวกเขา คือภาพข่าวที่ซ้ำเติมชะตากรรม และความเคราะห์ร้ายของผู้สูญเสีย ซึ่งถ้าเป็นมนุษย์ปกติทั่วไป เขาคงคิดได้ว่าผู้สูญเสียจะรู้สึกอย่างไร จะเศร้าสะเทือนใจเพียงใด

ไม่ใช่กฎหมาย ไม่ใช่คำเตือนที่ไม่เคยบังเกิดผลใดๆ แต่คือ การใช้มาตรการทางสังคม หรือ Social sanction ซึ่งเป็นเครื่องมือที่ดีที่สุดสำหรับสื่อที่ละเมิด เช่น กรณีที่เกิดขึ้น กับหนังสือพิมพ์ในสหรัฐอเมริกาบางฉบับ

ผู้บริโภคข้อมูลข่าวสาร จะต้องไม่อ่าน ไม่ดู ไม่ฟังสื่อที่ละเมิดจริยธรรม หรือรวมตัวกันกดดันให้เกิดการเปลี่ยนแปลง ไม่ทำให้สื่อที่ละเมิดสำคัญผิดว่า การเสนอข่าวที่ซ้ำเติมชะตากรรมเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน การเสนอข่าวและภาพที่มุ่งเพียงตอบสนองสัญชาติญาณความอยากรู้อยากเห็นของมนุษย์ คือโอกาสที่จะสร้างรายได้

ในประเทศไทยเคยมีความพยายามในการใช้มาตรการทางสังคมกับสื่อที่ละเมิดจริยธรรม เช่น ปรากฎการณ์ที่ภาคีเครือข่ายต่อต้านคอรัปชั่น ยื่นหนังสือให้สถานีโทรทัศน์ช่อง 3 แสดงจุดยืน กรณีที่พิธีกรรายการคนหนึ่งมีคดีความเกี่ยวกับการทุจริตเงินค่าโฆษณา ในช่วงรายการช่อง 9 อสมท โดยเรียกร้องให้ถอนโฆษณาในรายการนั้น

แต่ก็เป็นเพียงไฟไหม้ฟาง สำหรับสังคมที่มีแต่บ่นว่า แต่ไม่เคยลงมือทำอะไรอย่างจริงจัง

แน่นอนว่า สื่อจะต้องอยู่รอด แต่ไม่ใช่ความอยู่รอด ด้วยการขายข่าวและภาพที่อยู่บนความตาย และคราบน้ำตาของคนอื่น หรือการทำสื่อที่ละเมิดซ้ำๆไม่มีสิ้นสุด