คุณธรรม ก็คือ สภาพคุณงามความดีของคนใดคนหนึ่ง ซึ่งอย่างน้อย ๆ เขาคนนั้นจะต้องมีธรรมะประจำอยู่ที่ใจ มีความดีอยู่กับตัว ไม่ว่าความคิด วาจา ใจ รวมไปถึงการกระทำที่ทำแต่กรรมดี ไม่เบียดเบียนสร้างความเดือดร้อน รำคาญแก่ใคร ๆ เขา
ในการพัฒนาตนเองนี้
มนูญ วงศ์นารี ได้พูดถึงคนทำงานที่มีประสิทธิภาพว่าควรมี 3 คุณธรรม
-
คุณธรรม
เห็นประโยชน์ส่วนร่วมเป็นหลัก เสียสละเพื่อคนอื่นได้
-
คุณภาพ
เป็นคนที่มีความรู้ความสามารถ ในหน้าที่ที่ได้รับผิดชอบ
-
คุณลักษณะ
มีคุณลักษณะที่น่าเลื่อมใส ทั้งกาย วาจา และใจ ที่ดี
คุณธรรม คำ ๆ นี้ เรามักจะได้ยินออกจากปากของคนเสมอ
บางคนเปรียบคุณธรรมประดุจดังหางเสือเรือ อันจะนำพาคนเราไปสู่ทิศทางที่ประสงค์ได้
นั่นก็ดูจะจริงดังคำเขาว่า เพราะถ้าปราศจาก ซึ่งหางเสือเรือเสียแล้ว
แม้เครื่องยนต์จะมีกำลังแรงสักปานใด ก็จะไม่สามารถพาเสือไปสู่จุดหมายปลายทางได้
คุณธรรม จึงเป็นเครื่องกำหนดทิศทางของชีวิตของแต่ละคน
ผู้ที่ขาดคุณธรรมแม้ว่าจะประสบความสำเร็จทางโลกอย่างมากมาย เช่น
มีทรัพย์สินเงินทอง เกียรติยศชื่อเสียง แต่สุดท้ายชีวิตมักจะจบลงอย่างน่าเศร้า
หลายคนอาจนึกสงสัยอยู่ในใจว่า การกล่าวเช่นนั้นดูจะเกินความจริงไปหรือเปล่า
แต่ถ้าหากเราหมั่นสังเกตชีวิตของคนรอบ ๆ ตัว เราจะพบเห็นได้ด้วยตนเอง
โดยที่ไม่ต้องเชื่อคำพูดที่เขาบอก เพราะผู้ประพฤติผิดคุณธรรม มักจะได้รับผลกรรม
ในรูปแบบต่าง ๆ เช่น ไม่เกิดกับตนเอง ก็เกิดกับครอบครัวหรือลูกหลาน
เมื่อคุณธรรมมีความสำคัญอย่างมากเช่นนี้
มนุษย์ทุกคนจึงควรต้องมีคุณธรรมเป็นหลักยึดถือปฏิบัติ
แต่เนื่องจากคุณธรรมนั้นมีมากมายหลายประการ จนบางคนไม่รู้จะยึดถือคุณธรรมข้อใดเป็นหลัก
แต่ต่างก็อยากได้ข้อปฏิบัติที่กะทัดรัด ครอบคลุมในการนำใช้ดำเนินชีวิตแทบทุกคน
มีเรื่องเล่าว่ามีผู้ถามเหล่าจื้อศาสดาของลัทธิเต๋าว่า
“ท่านเกิดมาในโลก ท่านมีคุณสมบัติอะไรติดตัวมาบ้าง”
เหล่าจื้อตอบว่า เรามีคุณสมบัติติดตัวอยู่ 3
ประการ ก็คือ เมตตา ประมาณ และถ่อมตัว
“มีคุณสมบัติอยู่แค่นี้ท่านจะดำรงชีวิตอยู่ในโลกได้อย่างไร”
ผู้ถามย้อน
ได้ และได้อย่างดีทีเดียว คือ
-
เมื่อมีเมตตา ก็จะไม่มีศัตรู
-
เมื่อมีประมาณ
ก็จะเกิดความสมบูรณ์ ไม่ขัดสนไม่ขาดแคลน
-
และ เมื่อมีความถ่อมตัว
ก็จะเจริญรุ่งเรืองในหน้าที่การงาน
เหล่าจื้อตอบ
**คุณธรรมควรติดกับความดี ใคร ๆ
ก็อยากเป็นคนดี ชอบทำความดี มีน้ำใจ ช่วยเหลือผู้ตกยาก บริจาคเงินช่วยผู้ประสบภัย
เรี่ยไรสร้างศาสนสถาน ทำแล้วรู้จักปลาบปลื้ม อิ่มเอมใจ บางคนทำบ่อย ๆ
เข้าจนกลายเป็นกิจวัตร กลายเป็นคนเสพติดกับความดี เหมือนเสพติดยาบ้า
หลงเพ้อว่าฉันเป็นคนดี ดีเหนือคนอื่น ใครไม่สนับสนุนไม่ชักชวนไปทำบุญ
รถคันหน้าขับช้าก็ด่าเขาว่าเขามาขวางทางบุญ เอาของไปเรี่ยไรใครใส่มาน้อยก็เลิกคบ หาว่าเขาเป็นคนใจบาป
ตระหนี่ขี้เหนียวต้องตกนรกใครมาแย่งทอดกฐินผ้าป่าก็โกรธว่าเขาเป็นเปรตเป็นอสูรกายมาแย่งบุญตน
แทนที่ความดีจะส่งผลให้ชีวิตเจริญรุ่งเรือง จิตใจผ่องใส
กลับติดความดีกอดไว้แน่นจนจมลงสู่ความทุกข์ เพราะไม่รู้ทางสายกลาง
ทำดีก็ต้องรู้จักพอดี
คนที่มีคุณธรรมนั้น ในใจของเขาย่อมมีความดีอยู่ที่ใจและพร้อมเสมอที่จะให้ความดีแก่คนอื่น ใจของเขาเป็นสุขอิ่มเอมกับความดีนี้นา
0 ความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น